Museum Jacques
Goedendag!
Welkom op deze site! Mijn naam is Jacques Huinck. Ik ben geboren in 1935 en als ik dit schrijf, ben ik 90 jaar. Ik schijn er jonger uit te zien, maar ben toch écht een oude knakker. Sommige oude mensen dragen veel ervaringen met zich mee en kunnen dus veel vertellen. Ik ben zo’n type!
Lees maar verder, want het is al meteen raak.
Op mijn vijfde jaar verscheen de 2e Wereld Oorlog in onze straat. Hij trakteerde ons op een ontploffing, zó ongelofelijk hard, dat alle etalage-ruiten in de wijde omgeving aan diggelen vlogen. Onze straat veranderde in een glasrivier. Ik heb minstens een uur gebibberd van de schrik.
Maar let op! Lang terugkijken naar het achterlijke verleden, brengt ons geen stap verder.
Hoe kun je in de toekomst oorlogen voorkomen? Daarover heb ik vaak nagedacht. Oorlogen worden beschouwd als regenbuien. Ze komen en gaan en je kunt ze niet tegenhouden, denken de mensen vol berusting. Hallo!!! Zijn jullie gek geworden??? IK heb mij daarin nooit berust. Temeer omdat ik ook een oorverdovende bevrijding meemaakte, die twee dagen duurde. Genoeg om mijn hele leven na te denken, over het voorkomen van die volslagen nutteloze en diep ellendige, emotionele waanzin.
Door dat nadenken kwam ik op een idee. Wat doe je met een idee?
Dat kun je, staande op een kist, verkondigen tot je schor wordt. Niemand zal luisteren, want zo’n vieze kist wekt geen vertrouwen.
Dus besloot ik om dat idee te verkondigen in een museum. Dat geeft meer cachet. Vraag: hoe kom je zo gauw aan een museum? Ik liet een boek maken met blanco pagina’s. Op de voorkant staat gedrukt:
Museum Jacques
Op enkele blanco pagina’s beschreef ik mijn idee. Geen angst! Ik ben geen doordrammer, maar mijn idee zet hopelijk aan tot rustig mijmeren over dat belangrijke onderwerp.
De lege pagina’s die toen nog overbleven, leken op lege museumzalen. Dus plaatste ik daarop 56 foto’s waarmee ik op mijn 30e jaar een internationale fotowedstrijd won in Parijs. De pagina’s, die daarna nog blanco waren, werden gevuld met afbeeldingen van mijn 120 (niet abstracte) schilderijen.
Ook maakte ik korte speelfilms op 16 mm en 35 mm, maar die kunnen niet vertoond worden in dit museum. Papieren stopcontacten bestaan niet. Wél heb ik beschreven hoe je mijn allereerste film (uit 1970) vandaag toch nog kunt zien. Dank zij die film kreeg ik een reisbeurs naar Hollywood! Ik kon het niet geloven, maar het was wérkelijk zo!
Je ziet: ik ben een ijverig baasje en werk in hoog tempo. Sommige mensen schrikken daarvan en om die reden viel ik in handen van de scheidings-industrie, waar gezinnen aan de lopende band worden geruimd. Mensen écht helpen, doen ze daar niet, want: “wij zijn geen therapeuten.” Deze figuren hebben dus jarenlang aan een universiteit gestudeerd om niemand te helpen en laten zich daarvoor ook nog vorstelijk betalen, is mijn conclusie.
Mijn kinderen en ik kregen elkaar 15 jaar niet te zien, ondanks gemaakte afspraken, die niet gehandhaafd werden.
Omdat dit bedrijf zonder narcose opereert, moeten de slachtoffers daar zelf voor zorgen, na afloop. Op die manier is volgens mij het wijdverspreide drugsprobleem ontstaan. Gelukkig lukte het mij om de ondragelijke pijn te bestrijden met bier in plaats van met drugs. Maar ook dáármee stopte ik na een jaar, toen de pijn weer enigszins dragelijk was geworden.
In plaats van op stille avonden, in gezelschap van mijn echo, waggelend door een leeg huis te lopen, dwong ik mijzelf om te gaan schilderen. Zin of geen zin. Af en toe moet je jezelf streng aanpakken. Ik wilde mijn kinderen een goed voorbeeld geven.
Gedurende 15 jaar stuurde ik ze elke maand een leuke brief waarover ik soms dagenlang nadacht. Antwoord kreeg ik nooit. Vaker schrijven durfde ik niet uit angst dat het schrijven van meer dan één brief per maand verboden zou worden door de geleerden. Daardoor kwam ik op het idee om tijdens het drogen van die 120 olieverfschilderijen, die ik in de volgende jaren maakte, boeken te gaan schrijven. De titels daarvan, met korte inhoudsbeschrijvingen, zijn ook in het museum(boek) te vinden.
Kort samengevat: in ‘Museum Jacques’ vind je foto’s, schilderijen, een manier om mijn eerste film te zien en een (niet drammende) theorie, geschreven in 2 talen (NL en Engels) over het voorkomen van oorlogen.
Het boek: Museum Jacques (ISBN 9789.4036.8360.7) Is zo laag mogelijk geprijsd en is te bestellen bij de boekhandel of bij een aantal verzendhuizen. (o.a. bij Bol.com)
Hier zijn enkele foto’s en schilderijen te zien uit dat museum. Beoordeel hier of je het boek ‘Museum Jacques’ wilt aanschaffen.